Kokedama to jedna z japońskich form bonsai. Powstała dosyć niedawno, bo dopiero w latach 90. XX wieku. W dosłownym tłumaczeniu kokedama oznacza „kulę mchu”.
Dzięki nowoczesnemu wyglądowi i łatwości tworzenia oraz mało skomplikowanej pielęgnacji tworzonych kompozycji, od razu zyskała wielu zwolenników i coraz częściej można ją spotkać we wnętrzach. 

Ciekawostką jest to, że kokedama wywodzi się od innej znanej od XVII w. formy tworzenia kompozycji roślinnych – nearai, która polegała na dwuetapowym procesie uprawy roślin. Pierwszym etapem było umieszczenie rośliny (najczęściej dziko rosnącej) w ceramicznym naczyniu (doniczce) wypełnionej mała ilością ziemi. Gdy roślina utworzyła silny system korzeniowy, następował drugi etap, czyli wyjęcie jej z doniczki i ustawienie na płaskiej powierzchni. Dzięki mocnemu i gęstemu wytworzonemu jeszcze w doniczce systemowi korzeni, dół rośliny przybierał formę i kształt donicy, z której został wyjęty. Utrzymywał również wewnątrz ziemię, w której wzrastał. Dopiero pod koniec XX wieku zaczęto zabezpieczać korzenie rośliny ziemią i mchem. Otulenie rośliny zapewnia jej dłuższe utrzymanie wilgoci w korzeniach i dodatkowo tworzy piękną oprawę całości. Kokedamy owija się sznurkiem, który utrzymuje ziemię i mech na miejscu.

Kokedamy tworzy się z przeróżnych roślin. Mogą to być sukulenty, kaktusy, rośliny kwitnące, pnące etc. Wszystko zależy od pomysłu i wizji autora. 

Można je eksponować w różny sposób, np. układając na podstawce, ozdobnym kwietniku lub zawiesić w wybranym miejscu. Pamiętać należy o tym, że w zależności od wybranego gatunku rośliny, potrzebuje ona różnych warunków i ekspozycji na światło słoneczne.

Na warsztatach tworzymy kokedamy wiszące lub do postawienia. Uczestnicy poznają technikę prawidłowego zbudowania bazy z odpowiedniej ziemi i mchu oraz dowiadują się, jak należy prawidłowo dbać i nawadniach kompozycję, by rosła i cieszyła swoim wyglądem.